Van de in september 1944 nog aanwezige bussen werden vitale onderdelen op verschillende locaties verborgen. Na de bevrijding kwamen enkele bussen terug; samen met de nog aanwezige exemplaren werden ze provisorisch opgelapt. Zes bussen overleefden de oorlog: De Dion Boutons nrs. 7 en 12, White nr. 3 en de Volvo's nrs. 2, 9 en 16. Najaar 1945 kreeg men twee Austin Bellewagens toegewezen (nrs. 1 en 4), begin 1946 gevolgd door vier Amerikaanse ex-legerbussen van het merk White Scout (nrs. 5-6-8-10). Ook kwamen in 1946 nog een Bedford met rechts geplaatst stuur (nr. 11) en de eerste nieuwe Volvo (nr. 14). Najaar 1947 volgde nog een (niet zo succesvolle) Ford (nr. 15) die na ruim een jaar al weer werd doorverkocht.

In de jaren 1948-1949 verscheen een groot aantal nieuwe Volvo's waardoor oude wagens en "bedrijfsvreemde" merken konden worden afgevoerd. In die jaren verschenen de kleine Volvo's 7, 8, 12 en 15 op de weg; voor de 7 en 12 werd gebruik gemaakt van de gereviseerde carrosserieën van de voormalige De Dion Boutons die onder dezelfde nummers nog tot 1947/48 in dienst waren. Verder kwamen de series 17-20 en 21-24 in dienst, grote frontstuurwagens (44 zitplaatsen) met dieselmotor.

In 1950 kwam de laatste Volvo met benzinemotor (nr. 10), daarna werden alleen nog bussen met dieselmotor in dienst gesteld. Hieronder in beknopte vorm een overzicht van de vanaf 1950 in dienst gestelde wagens, alle Volvo's met carrosserieën van Den Oudsten:

	Jaar:	Nummer(s)	Aantal zitplaatsen:
•	1950	25-26	44
•	1950	27	36
•	1951	28-29	44
•	1952	30-31	44
•	1953	32-34	44
•	1953	35-36	36
•	1953/54	37-38	50
•	1954	39-40	44
•	1954	41-44	44
•	1955	45-46	37
•	1955	47-48	40
•	1955	49	41
•	1956	50-51	45
•	1956	52-53	48 (vanaf 1968/69: 43 zitpl.)
•	1956	54-56	44
•	1957	57-59	44
•	1958	60-61	50
•	1958	62-64	37
•	1958/59	65-70	44
•	1959/60	71-73	44 (vanaf 1964: 43 zitpl.)
•	1960/61	74-78	44 (vanaf 1965: 40 zitpl.)
•	1962/63	79-84	43
•	1963	85-86	43 (vanaf 1964: wagen 85: 39 zitpl. - vanaf 1965: wagen 86: 35 zitpl.)
•	1963	87-92	47

Voor verdere details: zie het materieeloverzicht.

In de jaren '50 kwam het bedrijf wederom tot grote bloei. Behalve het groeiend aantal passagiers op de hoofdlijn Rotterdam - Gouda liep ook het toerwerk als een trein. Tussen 1955 en 1963 werden dan ook 17 speciale toerwagens aangeschaft, met kapruiten voor een beter uitzicht en deels ook voorzien van luxueuze stoelen met hoofdsteunen. De overige wagens werden in hun eerste levensjaar meestal ook als toerwagen gebruikt en daarna op de lijndienst ingezet. Sinds 1947 was het bedrijf aangesloten bij de Stichting CAP (Coördinatie Autovervoer Personen), een stichting waarbij diverse particuliere autobusondernemingen aangesloten waren. Met een CAP-dagkaart kon men voordelig "een dagje uit" naar o.a. Utrecht, Soest, Spakenburg, de piramide van Austerlitz of Ede. Bij de Stichting CAP waren de volgende particuliere autobusondernemingen aangesloten: Blom & Zanen, Gouda, later VAGU, Oudewater - J. Dijkhuizen, Spakenburg  -  N.V. v/h A.M. van Eldik, Gouda  -  Gebr. van Gog, Capelle a/d IJssel  -  N.V. v/h Wed. A.W. de Haas, Veenendaal  -  W. de Haas (KABO), Vleuten  -  P. Langhout (NAL), Ter Aar  -  W.C. Tensen, Soest  -  V.A.V.O., Schoonhoven  -  J. Verhoef, Driebruggen  -  W.A.B.O., Wijk bij Duurstede.

In de CAP-dienstregeling kreeg van Gog de volgende lijnnummers toegewezen:

•	14	Rotterdam - Zevenhuizen via Oud-Verlaat (was eerst nog enige tijd lijn 17)
•	15	Rotterdam - Zevenhuizen via Nieuwerkerk
•	16	Rotterdam - Gouda

Vooral in de periode 1953-1962 was er bij van Gog een zeer snelle doorstroming van het materieel; de meeste wagens werden in die tijd al na 4 à 5 jaar doorverkocht en vervangen door nieuwe bussen! Dat het bedrijf toen goed liep bleek wel uit het feit dat nieuw aangekochte bussen in die jaren meestal contant betaald werden. In 1962 werd het bedrijf omgezet in een familie-N.V. De letters O.A.O.M. verdwenen geleidelijk van de bussen en men presenteerde zich als "Gebr. van Gog N.V". In december 1958 werd een korte lijn (16A) geopend van het Ambonezenwoonoord "IJsseloord" via Capelle Dorp naar Schenkel (garage). In februari 1963 volgde lijn 16B, die de nieuwe Capelse woonwijk Middelwatering verbond met Schenkel en vandaar als lijn 16 op de hoofdlijn doorreed naar Rotterdam CS. Op dit traject werd hevig geconcurreerd met de RET die via de Ketense Dijk en Kralingse Veer ook tussen Middelwatering en Rotterdam centrum reed. Een groot verschil was het gebruikte materieel; de RET reed op lijn 34 met Saurers uit 1950, van Gog zette juist zijn nieuwste wagens uit de serie 87-92 in op lijn 16B!

In 1946 werd op Rotterdam - Gouda de uurdienst weer ingevoerd en per 1 december 1947 werd als vanouds om het half uur gereden. De voormalige STER-lijn kende in 1946 een uurdienst op het traject Rotterdam - Nieuwerkerk, waarbij eens in de twee uur werd doorgereden tot Zevenhuizen. Nadat op 30 oktober 1946 de 2-uurdienst naar Zevenhuizen via Oud-Verlaat in ere was hersteld, reden de beide lijnen op werkdagen om en om naar Zevenhuizen waardoor deze plaats over een uurdienst naar Rotterdam beschikte. Op het traject Nieuwerkerk - Rotterdam via 's-Gravenweg werden tussendiensten gereden zodat de bewoners ook daar meestal een uurdienst hadden.

Door allerlei maatschappelijke veranderingen werden de vooruitzichten voor het bedrijf halverwege de jaren '60 wat minder rooskleurig. Zo werden in 1964 voor het eerst sinds 1946 de tarieven verhoogd en een bestelling op twee luxe Volvo toerwagens werd geannuleerd. Wel werd vrijwel het gehele wagenpark in 1964-1965 in de nieuwe huisstijl overgeschilderd waardoor het bedrijf toch een modern aanzien behield. De gezondheid van de beide gebroeders Leen en Arie (Klaas overleed in 1950 en Wim in 1961) was niet meer optimaal en binnen de familie waren geen gegadigden voor de opvolging.

In 1957 was met het aangrenzende vervoersbedrijf "Citosa" afgesproken dat, als van Gog ooit zou verkopen, dat aan Citosa zou zijn. Tien jaar later, op 1 oktober 1967 was het zo ver: van Gog werd onderdeel van NS-dochter Citosa. Bussen en personeel gingen over naar het nieuwe moederbedrijf, alleen de gebouwen bleven eigendom van de familie van Gog die de garage aan de nieuwe exploitant verhuurde. Om fiscale en juridische redenen werd de exploitatie nog tot 1974 voortgezet onder de naam "Van Gog's Autobusdiensten N.V." Daarna stond op de bussen nog slechts de naam 'Westnederland"en ook de voormalige van Gog-garage werd een jaar daarna verlaten. In 1972 werden de laatste Volvo's verkocht aan de firma Snel & Co. te Pernis; vanaf dat jaar zagen we alleen nog bussen van NS-dochters met de naam "VAN GOG" erop geplakt. Hieronder enkele kleurenfoto's uit de naoorlogse jaren.

Een persoonlijk woord

Reeds op zeer jeugdige leeftijd had ik grote belangstelling voor het autobusbedrijf Gebr. van Gog. Vanuit mijn ouderlijk huis in Nieuwerkerk a/d IJssel zag ik elk uur minimaal vier bussen passeren: twee naar Rotterdam en twee naar Gouda, in de spits en op zaterdag aangevuld met de nodige extra wagens die als versterking op de drukke hoofdlijn reden. Ook kwam regelmatig een karavaan toerwagens voorbij en een enkele keer zag ik een gloednieuwe bus van Den Oudsten uit Woerden naar de garage aan de Capelseweg rijden. Ontelbare keren bezocht ik de garage, bekeek daar de bussen en sprak met medewerkers van het bedrijf. Toen eind jaren '60 de vertrouwde Volvo's steeds meer werden vervangen door Leylands van vooral NS-dochter NZH, verdween mijn belangstelling voor het bedrijf. Wat bleef waren de herinneringen, een paar artikelen uit kranten en tijdschriften en veertien her en der bijeen gesprokkelde foto's. Jarenlang stond dit in één map op de boekenplank. Het zou tot 1995 duren eer ik mensen ontmoette die meer over "van Gog" hadden en wisten. Via hen kwam ik binnen enkele jaren in het bezit van bijna 200 foto's en een aantal dia's. Op de Nieuwerkerkse verzamelbeurs kwam ik najaar 1996 in contact met enkele ex-medewerkers; in 1998 hield ik voor hen een diavoorstelling en een lezing over de O.A.O.M. Ook daar kwamen weer mensen met voor mij onbekend materiaal. Bovendien bleek in die periode dat een klein deel van het bedrijfsarchief toch niet was vernietigd. Nadere bestudering van deze stukken leverde een groot aantal tot dan toe onbekende wetenswaardigheden op en ook kwam er eindelijk duidelijkheid over de exploitatie van de voormalige STER-lijn in de Tweede Wereldoorlog.

Inmiddels beschik ik over ruim 900 foto's plus zes mappen vol documentatie en de zoektocht naar foto's, vervoerbewijzen en documenten gaat door. Van zeker vier vooroorlogse bussen hebben we nog geen foto's kunnen vinden; van enkele naoorlogse wagens zijn ook niet altijd echt goede foto's bekend. Voor foto's van voormalige van Gogbussen in dienst bij andere bedrijven houd ik mij eveneens aanbevolen. Het gaat hierbij uitsluitend om foto's met leesbaar kenteken en/of wagenparknummer. Eventuele foto's van NV De Ster zijn altijd welkom.

Op de volgende pagina's nog een fotoselectie uit mijn verzameling.